Love Sick 7th

"สวัสดีค่ะคุณปุณณ์ คุณโน่" ผมว่าผมมาแค่ไม่กี่ครั้งแต่แม่บ้านจำชื่อได้แล้วอะครับ คิดดู...... ผมยิ้มพลางผงกหัวให้หญิงมีอายุรุ่นราวคราวพี่แม่คนนี้อย่างนอบน้อม.. ก็แหม.. ถึงผมจะโวยวาย หยาบคาย แต่ผมก็มีมารยาทนะครับ เชื่อหน่อย!! "ป้าน้อย ป้าถามลุงหนันให้หน่อยสิว่าเอามอเตอร์ไซค์โน่ไปจอดไว้ไหน" ปุณณ์ถามถึงพาหนะคู่ชีพของผมให้ทันทีที่สาวสูงวัยเข้ามานำกระเป๋าของปุณณ์ไปทำท่าจะเก็บให้ ป้าน้อยได้ยินดังนั้นก็รีบหันมายิ้มอย่างใจดี "ตาหนันแกกำลังล้างให้อยู่น่ะค่ะ ที่จริงป้าบอกให้แกล้างตั้งแต่บ่ายแล้ว แต่แกบ่นปวดหลัง เลยเพิ่งมีแรงออกมาล้างน่ะค่ะ" แล้วใครบอกให้ล้างล่ะครับป้า!!!!!!! โอ๊ยยยย ผมเกรงใจจะตายห่าอยู่แล้ว ทรมานคนแก่อีกเหรอเนี่ยเรา! "รถล้างอยู่ตรงไหนฮะ" ผมรีบยิงคำถามทันทีด้วยความร้อนใจ ไม่อยากจะรบกวนบ้านภูมิพัฒน์มากไปกว่านี้อีกแล้ว ยิ่งได้เห็นป้าน้อยยิ้มให้ผมอย่างเอ็นดู ผมก็ยิ่งเกรงใจหนัก "อยู่ข้างโรงรถน่ะค่ะ แต่ตาหนันเพิ่งจะเริ่มล้างเมื่อกี้เอง คงยังไม่เสร็จ รบกวนคุณโน่รออีกแป๊บนะคะ" เพิ่งล้างนี่แหละครับดี!! ผมได้ยินดังนั้นก็โยนกระเป๋านักเรียนให้ปุณณ์แล้ววิ่งไปโรงรถทันที
"ลุงหนันครับ!!!! ลุงหนันไม่ต้องละ.........." "ซู่!!!" ไม่ทันจนได้............ ตอนนี้น้องมอเตอร์ไซค์ของผมเปียกซ่กเรียบร้อยด้วยปลายสายยางจากลุงหนันแล้วครับ -_-"....... ออกมาห้ามไม่ทันแหะ -_-" "ขอโทษครับคุณโน่ ๆ ผมจะรีบล้างให้นะครับ" "ไม่เป็นไรฮะลุง ผมล้างเองดีกว่า ลุงไปพักผ่อนเถอะ นี่มืดแล้วนะ" ผมตอบลุงหนันพลางพยายามยื้อสายยางไว้ที่ตัวเอง แต่ลุงหนันดันวิ่งหนีไปอีกทาง เมื่อผมก้มลงมองนาฬิกาก็ปาเข้าไปสองทุ่มกว่าแล้ว ถ้ายังหน้าด้านปล่อยให้คนแก่ออกมาตากลมกลางคืนก็อย่าเรียกผมผู้ชายเลยครับ!!! "ไม่ได้หรอกครับคุณโน่... มันเป็นหน้าที่ของลุง" ลุงหนันตะโกนมาจากอีกฝั่งรถมอไซค์ "ไม่เอาน่าลุง ผมไม่บอกใครหรอก ลุงไปพักเถอะฮะ ผมล้างรถเองออกจะบ่อย" ผมตะโกนกลับไป "แต่คุณโน่เป็นแขก............." "เดี๋ยวผมกับโน่ช่วยกันล้างเอง ลุงหนันไปพักเถอะนะครับ.." เสียงที่สามดังขึ้นจากด้านหลังผม.. ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร เป็นไอ้ลูกชายคนโตเจ้าของบ้านนั่นแหละ ผมหันไปมองปุณณ์ที่เดินมาสมทบยิ้ม ๆ เป็นยิ้มของคนที่มั่นใจว่าลุงหนันไม่กล้าขัดคำสั่งแน่ "จะดีเหรอครับคุณปุณณ์...." "ดีที่สุดเลยครับ ลุงวางอุปกรณ์ไว้ตรงนี้แหละ เดี๋ยวผมกับโน่จัดการเอง" ปุณณ์พูดแค่นั้น ก่อนจะเดิน
ไปขอสายยางมาจากมือคุณลุงคนงานประจำบ้าน แล้วมองตามหลังค่อม ๆ ที่กลับไปพักผ่อนยังส่วนของคนงาน "มา.... จัดการ" มันหันมาบอกผมพลางยิ้มเผล่ แต่ผมแค่เลิกคิ้วกลับให้มันกวน ๆ "คุณหนูปุณณ์ทำเป็นเหรอครับ" "อ้าว พูดงี้ก็สวยสิครับโน่" มันว่าพลางฉีดนํ้าใส่ผม เฮ้ยไอ้ห่า!!!!!!!!! กูเปียกมั่งเหอะ!!!!!!!!!! "สัด!! เปียกเว้ย!!!!!" "เสื้อผ้าผมทั้งนั้น กลัวไร" มันพูดล้อ ๆ แต่ก็จริงของมัน... ชุดนี้ก็ชุดมันทั้งชุด ผมมองตัวเองที่เปียกมะล่อกก่อนจะเงยหน้ามาเพื่อพบว่าไอ้ปุณณ์กำลังขมักเขม้นกับการถอดเสื้อตัวเองออกอยู่ "เฮ้ย!!!!?" "ตกใจไร จะใส่ชุดเต็มยศอย่างงั้นล้างรถเหรอครับ คุณโน่..." เสือกกลายเป็นว่ามันประชดผมกลับไปซะฉิบ... เออ ถอดก็ถอด.. ผมคิดในใจพลางส่ายหัวแล้วจัดแจงถอดเสื้อนักเรียนบนตัวเองออก คงเหลือแต่เสื้อกล้ามไว้กับตัว เพราะไอ้จะให้มาแปลงร่างเป็นชีเปลือยท่อนบนอยู่กลางโรงรถบ้านคนอื่นก็รู้สึกแปลก ๆ ไม่เหมือนเจ้าของบ้านอย่างมันนิ่!! ตอนนี้แม่งเหลือแต่กางเกงนักเรียนสีนํ้าเงินตัวเดียวเรียบร้อยแล้ว "ลุย!" ไอ้ปุณณ์แหกปากพลางวิ่งฉีดนํ้าไปรอบตัวรถ (จนผมล่ะกลัวใจรถจะพัง) โดยไม่ลืมจะฉีดใส่ผมด้วย (กูไม่ใช่มอเตอร์ไซค์โว่ยย) แต่อย่าคิดว่าผมจะยอม เพราะตอนนี้ผมได้สายยางมาไว้ในมืออีกอัน หึหึ.. บรรยากาศการล้างรถของเราเป็นไปอย่างสนุกสนานดี แม้จะมืดและยุงกัดไปหน่อย (ไม่หน่อยอะครับ กัดชิบหาย) ไอ้ปุณณ์อุทิศแปรงสีฟันใช้แล้วของมันมานั่งขัดท่อให้ผม ขณะที่ผมลงแชมพูรถทั่วคันไปด้วย (และแกล้งหยดแชมพูลงหัวมันเป็นระยะ ๆ) จะว่าไป ที่เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าไอ้ปุณณ์ ภูมิพัฒน์ เป็นคุณหนูไฮโซตระกูลผู้ดีก็ไม่ผิดจากความเป็นจริงเท่าไหร่ (สังเกตจากบ้านหลังเบ้อเริ่มและแรงงานในบ้าน
มากมาย แถมยังจะให้ลูกชายดูตัวอีก ทำเป็นหนังไทยเมื่อยี่สิบปีก่อนไปด๊ายยย) เพียงแต่มันก็ไม่ได้เป็นคนเลิศหรูอะไรขนาดนั้น เห็นจากท่าทางขยันขันแข็ง (แรงงานกรรมกร) ช่วยผมขัดท่อมอเตอร์ไซค์คันเก่งไปด้วย คอยฉีดนํ้ารดส่วนที่ผมจะลงแชมพูไปด้วย แล้วก็ทำให้รู้สึกว่าไอ้นี่มันพึ่งพาได้มากโขอยู่ เสียอย่างเดียว แม่งแกล้งกูจังงงงงงงงงงงงง "เฮ้ย!! จะล้างรถหรือรดนํ้าดำหัวกูวะ ไอ้ห่า!!!" ไม่ต้องแปลกใจครับ ยิ่งคุยกันก็ยิ่งสนิท คำหยาบคำเลวทั้งหลายก็ทะยอยออกมาเรื่อย ๆ.. แล้วอีกอย่างจะไม่ให้ผมด่ามันได้ไง ในเมื่อ 80% ของการล้างรถ ดูเหมือนมันจะพยายามล้างตัวให้ผมมากกว่า ไอ้สาดดด เสื้อกล้ามผมใส่ก็เหมือนไม่ได้ใส่อะครับ แนบเนื้อซะหนาวไปถึงไส้ติ่งเลย "หมั่นไส้ ใส่เสื้ออยู่ได้" อ้าว แล้วจะถอดบริจาคเลือดให้ยุงทำไมล่ะวะ!!! เลือดกูชั่ว ผมแกล้งราดแชมพูล้างรถใส่ตัวมันมั่ง "งั้นมึงอาบนํ้าเลยแล้วกัน อาบเสร็จแล้วกูจะได้ตัดแต่งขนให้" ฟองฟ่อดทั่วตัวเลยครับทีนี้ มันหน้าเหวอใหญ่ ก๊าก ๆๆ "เฮ้ย!! ไอ้เชี่ย!!! เดี๋ยวเป็นผื่น!!!!!" "เรื่องของเมิงเด่ะ!!!!!!!!" ผมโต้กลับพร้อมหลบฟองนํ้าขัดรถที่มันปาใส่ไปด้วย แต่หลบไม่ทันว่ะ เป็นอันว่าตอนนี้ตัวพวกผมสองคนฟองฟ่อดไปด้วยสบู่ล้างรถ ตายก็ตายด้วยกันนี่ล่ะครับ พี่น้อง มันดูท่าทางไม่ยอมแพ้ว่ะครับ... วิ่งไล่จับผมปลํ้าจะถอดเสื้อใหญ่ ฮ่า ๆ ไม่เคยรู้ว่าไอ้ปุณณ์คนเก่งของใคร ๆ จะบ้าดีเดือดได้ขนาดนี้เหมือนกัน แต่ก็ตลกดีว่ะ แล้วอย่างมันน่ะเรอะจะจับผมแก้ผ้าได้!! เร็วไปสิบชาติไม่ว่าสิโว๊ยย =p ผมกระโดดหนีมันทันที
เราสองคนวิ่งกันเป็นวงกลมรอบรถมอเตอร์ไซค์ มันยังจับผมไม่ได้ =p แต่ด้วยอารามที่พื้นโรงรถลื่นโคตร ๆ ทั้งนํ้าเอย แชมพูเอย แล้วยังอะไรต่อมิอะไรที่พวกผมเล่นกันเต็มพื้นไปหมด ยิ่งผมก้าวเท้าพลาดไปเหยียบลงบนฟองนํ้าขัดรถที่ไอ้ปุณณ์โยนมาเมื่อกี้ (ผมหลบไม่ทันอีกต่างหาก) ก็ยิ่งเสียหลักเข้าไปใหญ่ ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!" เสียงผมแหกปากดังลั่นพร้อมกับคิดว่ากูเจ็บตัวแน่งานนี้ หลังหักเดี้ยงต้องนอนบ้านมันอีกคืนทำไงวะ!! (กลัวยิ่งกว่าให้นอน รพ. อีก) "โอ๊ย!!!!" แต่สรุปว่าเสียงที่ครวญด้วยความเจ็บปวดนี่ไม่ใช่เสียงผมว่ะ... ผมหลับตาปี๋แต่ก็ระลึกได้ว่าตัวเองไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่ "เฮ้ย!!! มาแอ็คเป็นพระเอกขี่ม้าขาวทำไมวะ!!! เจ็บไม๊ล่ะห่า!" เมื่อหันไปพบว่าไอ้คนที่มารองผมจากด้านหลังเอาไว้ทั้งตัวเป็นเจ้าของบ้านตัวดีนี่แล้วก็อดด่าไม่ได้... หืมม ทำตัวเป็นพระเอกแมนไม่เข้าเรื่องนะมึง ทีนี้เลยทั้งเจ็บทั้งหนักเลยสิ ไอ้คุณปุณณ์!! "ใครบอกว่าช่วยวะ!!! มึงแหละหงายมาล้มใส่กู!!!!!!!" อ้าวเหรอ.... แหะ ๆๆ ขอโทษทีว่ะ... ผมหน้าเจื่อนไปก่อนจะพยายามลุกจากตัวมัน (ตอนนี้ผมเปียกทั้งตัวแบบบิดนํ้าออกได้เป็นถังแล้วครับ) แต่มันคงไม่ทันรู้หรอกว่าแขนมันพาดรั้งเอวผมไว้อยู่ ตามสัญชาตญาณน่ะนะ แต่ไอ้เรื่องเหนือความคาดหมายของจริงน่ะ... มาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วต่างหาก.. "พี่ปุณณ์.... พี่โน่.........................?" ***
เสียงเครื่องยนต์รถมอเตอร์ไซค์คันเก่า (ที่ขัดจนใหม่แล้ว) ดังตามทางอันมืดมิดก่อนจะหยุดลงหน้ารั้วบ้านผมตามคำสั่ง อืม... จอดได้นิ่มดีมาก ไอ้สารถี! "หลังนี้เหรอวะ" มันพูดขึ้นหลังจากที่ดับเครื่องยนต์ลงหน้ารั้วบ้านสีนํ้าเงินของผมแล้ว นี่เป็นครั้งแรกของมันที่ได้มา แหมก็นะ..... บ้านผมไม่ใหญ่โตเป็นวังเท่าบ้านมันหรอก โทษทีว่ะ "เออ หลังนี้แหละ โทษทีที่ไม่ไฮโซ ฮ่า ๆๆ" ผมว่าประชดพลางเหวี่ยงขาลงจากเบาะหลังรถมอเตอร์ไซค์ ปุณณ์มันขี่รถมาส่งผมตามคำสั่งของน้องสาวมันครับ ซึ่งแน่นอนว่าถ้ามันไม่ยอมขับมาส่ง ผมก็จะไม่ได้กลับ ต้องนอนจู๋จี๋กับมันต่ออีกคืน... บ้าไปแล้ว!!! ถ้าให้ผมอยู่กับมันต่ออีกคืน ผมว่ามันแห่ขันหมากมาสู่ขอผมแต่งเข้าบ้านเลยดีกว่า.. คนเขาก็ลูกมีพ่อมีแม่นะเฮ้ย!! (ของผมนี่ต้องบอกว่ามีอาป๊ากับม๊านะเฮ้ย!!) ถึงตรงนี้หลายคนอาจสงสัยว่าเหตุการณ์หลังจากเมื่อกี้ ที่ผมกับไอ้ปุณณ์โดนฟองนํ้าน็อคให้ล้มลงไปกองทับกันระหว่างล้างรถ เกิดอะไรขึ้นต่อไป... จริง ๆ แล้วคงเดาได้ไม่ยากใช่รึเปล่าครับว่าน้องแป้ง.... น้องสาวชาววายตัวดีของไอ้ปุณณ์ดันโผล่มาเห็นฉากเด็ดเข้า (จังหวะดีชิบหาย) ซึ่งไม่รู้จะจำกัดความว่าดีหรือซวยดี หรืออันที่จริงต้องบอกว่า เป็นผลดีมาก ๆ กับไอ้ปุณณ์ แต่ซวยชิบหายต่อชีวิตผม... แม่งงเอ๊ย!! จะแก้ตัวก็ไม่ได้ จะพูดอะไรต่อยังลำบากเลยครับ! (ภาพแม่งฟ้องซะ...) จนสุดท้าย ผมสองคนต้องนอนมองหน้าน้องแป้งที่รีบเอาผ้าขนหนูมาวางให้พวกผม แล้ววิ่งกรี๊ด ๆ (ด้วยความดีใจ) เข้าภายในบ้านไป... เออ ขำว่ะ ฮ่า ๆๆ ผมกับไอ้ปุณณ์นอนขำกันท้องคัดท้องแข็งอยู่บนพื้นโรงรถอย่างนั้น (แต่หลังจากที่ผมกลิ้งลงมาจากตัวมันแล้วนะเฮ้ย!!) ก่อนจะอุทิศตัวทั้งตัวให้กลายเป็นผ้าขี้ริ้ว นอนเอาหลังเช็ดพื้นโรงรถอย่างนั้นต่อไป มองดูท้องฟ้าตอนกลางคืน(ที่ไม่ค่อยมีดาว)จากโรงรถบ้านมัน(ที่เปื้อนสบู่ล้างรถ)ก็ทั้งสวยแล้วก็สบายใจดีไปอีกแบบเหมือนกัน "ไฮโซไรวะ บ้านโน่ก็น่าอยู่ดีออก" มันพูดตอบ ขัดจังหวะผมที่กำลังยืนเหม่ออยู่ (เกือบลืมไปแล้วว่า
คุยไรไว้) พลางช่วยเข็นรถมอไซค์เข้าบ้านให้หลังจากที่ผมเปิดประตูรั้ว ผมเป็นฝ่ายช่วยเข็นประตูบ้านปิด แล้วเปิดประตูเล็กให้มันแทน "เออ กลับดี ๆ ล่ะ กุไม่ไปส่งนะ" เพราะถ้าจะให้ไปส่งก็คงตลกเกินไปแล้ว มีหวังได้ส่งกันไปส่งกันมาทั้งคืนไม่จบสิ้นแหง๋ ๆ มันหัวเราะรับคำนั้นของผมก่อนจะโบกมือลาและเดินออกจากประตูบ้านไป "ส่วน.. เรื่องเงินชมรม" แต่มันหันกลับมาพูดเรื่องที่น่าสนใจโคตร ๆ เลยแหะ O.O "กำลังช่วยอยู่ รออีกซักพักนะ แต่สัญญาว่าได้แน่ ๆ" แค่ได้ยินแบบนี้ผมก็สบายใจแล้ว ^____^ ผมพยักหน้ายิ้มรับคำพูดนั้นของมัน ก่อนจะโบกมือลากันเมื่อมีมอเตอร์ไซค์รับจ้างแถวนี้ผ่านมาให้มันโบกกลับพอดี ฮ้า... เป็นวันที่วุ่นวายแต่ก็สนุกดีนะ ได้สนิทกับปุณณ์นี่ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน..