2nd CHAOS "เฮ้ยโน่!! ตกลงว่าไงวะ!!" เป็นไอ้โอมเหมือนเดิมที่เงยหน้าขึ้นมาถามผมคนแรก หลังจากที่ผมเดินปึงปังกลับมาในห้องชมรมได้ยังไม่ทันจะถึงครึ่งวิ ผมไม่รู้จะตอบมันยังไงจริง ๆ ว่ะ.. แม่งโมโหก็โมโห ไอ้บ้าปุณณ์เล่นเชี่ยอะไรของมัน รู้จักกัน (แบบห่าง ๆ) มาก็ตั้งนาน ผมไม่เคยรู้ว่าแม่งวิปริตแบบนั้นไปซะฉิบ "กูไม่ใช่ตุ๊ด ไอ้สัตว์!!!" คือคำที่ผมตะโกนใส่หน้ามันไปเมื่อ 5 นาทีที่แล้วก่อนจะเดินกระทืบเท้าปึง ๆ ออกจากห้องสภานักเรียนแล้วตรงดิ่งมานี่ ไม่อยากเชื่อหูว่าผมจะได้ยินคำพูดแบบนั้นออกจากปาก ปุณณ์ ภูมิพัฒน์ ไอ้คนเพียบพร้อมเสียแทบทุกระเบียดนิ้ว ทั้งหน้าตา ชาติตระกูล ความประพฤติ ผลการเรียน อัธยาศัย แถมแฟนแม่งก็ยังสวยอีก แฟนสวย!? เออใช่..... มันมีแฟนแล้วนี่หว่า!? เป็นถึงดาวโรงเรียนคอนแวนต์เชียวนะเฮ้ย!!!!
แล้วผมกับมันก็รู้จักกันมาตั้งนาน (ถึงจะรู้จักกันแบบห่าง ๆ ก็เถอะ เพราะปุณณ์เนี่ย เป็นเพื่อนของไอ้นันท์ ที่เป็นเพื่อนของไอ้รถเก๋ง ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมห้องของผมอีกที.. งงไหมครับ... เอาเป็นว่าตามนั้นนั่นแหละ) ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเจอหน้ามันก็ยิ้มให้มันบ้าง หรือถ้าฟลุ้คเจอตอนมันกำลังต่อแถวซื้อของอยู่ต้น ๆ แถว ก็ฝากมันซื้อบ้าง หรือเวลาผมขายบัตรคอนเสิร์ตชมรมผม ก็วิ่งเอาบัตรไปบังคับขายกับมันบ้าง.. แต่ก็ไม่เคยเห็นมันจะมีท่าทีคิดอะไรแบบนั้นกับผมสักครั้ง อันที่จริงถ้าจะถามว่าในโรงเรียนนี้ใครเป็นเกย์ (ซึ่งมันก็มีเยอะอยู่) ปุณณ์ คงเป็นคนสุดท้ายที่ผมจะคิดถึง.. ตกลงผมฟังอะไรผิดรึเปล่าวะ!!!??!? *** อากาศรอบตัวผมตอนนี้เริ่มเย็นลงเรื่อย ๆ คงเป็นเพราะย่างเข้าสู่ช่วงปลายเดือนพฤศจิกาที่เป็นต้นฤดูของหน้าหนาว ทั้งที่เวลาแบบนี้ผมควรจะหมกตัวเองเล่นเกมอยู่ในบ้านให้หนำใจแท้ ๆ แต่บางอย่างกลับผลักให้ผมขับมอเตอร์ไซค์มาเรื่อย ๆ จนถึงหน้าบ้านหลังใหญ่นี้ ผมเคยมาบ้านหลังนี้ครั้งหนึ่งเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนที่ลูกคนโตของบ้านจัดงานวันเกิดครบรอบปีที่ 15 ของตัวเอง ทั้งที่ผมก็ไม่ได้สนิทกับเขาเท่าไหร่ แต่เป็นเพียงเพราะเราเรียนชั้นปีเดียวกัน และซอยบ้านเราก็อยู่ใกล้กัน เพื่อนของผมที่พอจะสนิทกับเจ้านี่บ้าง จึงอ้อนวอนให้ออกมาเป็นเพื่อน ไม่คิดแหะว่าจะต้องกลับมาที่บ้านนี้อีกด้วยตัวเองคนเดียว แถมเหตุผลยังฟังดูไม่เข้าท่าอีกต่างหาก ผมจอดมอเตอร์ไซค์ไว้หน้ารั้วบ้านหลังใหญ่ พลางเดินไปมาหน้าประตูอัลลอยด์นั้น.. แม้จะเห็นปุ่มกดออดตั้งตระง่านอยู่ตรงหน้า แต่ไอ้เรื่องจะให้กดลงไปนี่มันทำใจยาก..แม่ง.... ทำไมต้องถ่อมาถึงนี่ด้วยวะเนี่ย!! ไอ้เชี่ยปุณณ์ ถ้ามันไม่ยอมเปลี่ยนคำพูดล่ะก็ แม่งจะซัดให้หน้าหงาย! แต่ยังไม่ทันที่ผมจะโวยวายกับตัวเองได้สะใจดี เงาตะคุ่ม ๆ ของผู้ชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่งที่เดินวนไปเวียนมาตรงสนามหญ้าในความมืด กลับขโมยความสนใจของผมไปจนหมดสิ้น! บ้านนี้มีผู้ชายหนุ่ม ๆ ก็มันคนเดียวนั่นแหละ!!! "ปุณณ์! ปุณณ์!!" ผมพยายามตะโกนเรียกชื่อเจ้าของเงานั้นอย่างยากเย็น เมื่อจะตะโกนดังมากก็ไม่ได้ (เกรงใจ) แต่ก็อยากเรียกให้เจ้าตัวมันได้ยินว่าผมอยู่นี่ (โว๊ยยย) ดูเหมือนความพยายามอยู่พักใหญ่ของผมจะสัมฤทธิ์ผล! ไอ้หน้าหล่อนั่นหันมาทำท่าทีเลิ่กลั่ก (แน่ล่ะ คงไม่คิดว่าผมจะถ่อมาถึงบ้านในเวลาแบบนี้) ก่อนจะพาตัวมันเองออกมานอกเงามืดของต้นไม้ เผยให้ผมเห็นว่ามันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ไปซะฉิบ ขอโทษนะที่ถ่อมารบกวน -_-"............ แต่ท่าทางเจ้านั่นไม่ได้คิดว่าผมรบกวนซักเท่าไหร่ นัยน์ตาของมันยังดูตกใจอยู่ ผมเห็นได้ว่าปุณณ์รีบวางสายโทรศัพท์แทบจะทันที "เห้ย มีไรป่าวโน่!?" มันว่าพลางเปิดประตูเล็กออกมาคุยกับผม ในขณะที่ผมยังคิดไม่ตกว่า ผมมีอะไร?? "เอ่อ...." จะตอบมันว่าไงดีวะครับเนี่ย!!! "คือ..... เรา....." ไงต่อล่ะวะ!!! "เรา................." "โน่มาเพราะเรื่องเมื่อเย็นรึเปล่า?" บันไซ!!! ใช่เลย!!!!!!!!!!!!!!! ขอบคุณมากว่ะที่พูดแทน "เออ นั่นแหละ" ผมตอบพลางยกนิ้วชี้หน้ามันทันที "คุยให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้ เมื่อตอนเย็นเราไปที่ห้องสภา
นักเรียนมา แล้วเจอปุณณ์อยู่ในนั้น เราถามปุณณ์ถึงเรื่องงบประมาณที่โดนตัดไปของชมรมเรา แล้วปุณณ์บอกว่าเป็นเพราะวันพิจงบไอ้ง่อยไม่ยอมเถียงพี่อั๋น ชมรมเราก็เลย..." "ผมจำได้น่าโน่..." มันพูดตัดผมเหมือนขี้เกียจจะฟัง แต่ก็เออน่ะ รู้แล้วว่าจำได้ แต่ขอท้าวความซักหน่อยได้ไหมล่ะ!! "เออ ขอบใจที่จำได้ งั้นปุณณ์ก็ต้องจำได้ว่าปุณณ์บอกจะช่วยชมรมเรา แต่แลกกับอะไร เราฟังไม่ถนัดว่ะ ตอนได้ยิน ฟังผิดเป็นปุณณ์บอกให้เราคบกับปุณณ์ เลยด่าแล้วออกไปก่อนนั่นแหละ... โทษทีว่ะ สงสัยหูเราไม่ค่อยจะดี..." "โน่ก็ฟังถูกแล้วนี่..." "ก็นั่นแหละ เลยจะมาถามว่าจริง ๆ แล้วปุณณ์พูดอะไร... หา?????????????? อะไรนะ!!!!???!???" เมื่อกี้มันพูดตอบผมว่าอะไรนะ ผมฟังไม่ถนัด!? แย่แล้ว กลับบ้านไปต้องแคะขี้หูว่ะ! "ผมบอกว่า โน่ฟังถูกแล้ว... โน่คบกับผมหน่อยนะ" ไอ้ห่าปุณณ์ ตกลงมึงเป็นเกย์จริงเหรอวะ!!! แล้วที่กูถ่อมาถึงบ้านมึง มึงจะทำมิดีมิร้ายกับกูรึเปล่าเนี่ย!!!!!!! ผมคิดพลางรู้สึกเสียวด้านหลังขึ้นมาตะหงิด ๆ แถมยังมั่นใจว่าตอนนี้หน้าซีดแล้วแน่นอน ผมเหลือกตามองใบหน้าหล่อเหลานั้นที่คลี่ยิ้มให้ผมอย่างมีเลศนัย... แน่นอนว่าผมไม่อยากรู้ว่ามันอยากจะสื่ออะไร เพราะที่แน่ ๆ ตอนนี้ผมว่าผมกลับก่อนดีกว่า... ดีที่สุด!!
"เฮ้ยโน่!!! ฟังให้จบก่อนสิวะ!!!!!" มันไม่ให้ผมกลับครับคุณผู้อ่าน T[]T!!! ทั้งที่ผมหันหลังเรียบร้อยทำท่าจะเหวี่ยงขาขึ้นมอเตอร์ไซค์อยู่แล้ว แต่มันดันคว้าแขนผมไว้ได้ซะก่อน T[]T แน่นอนว่าผมต้องรีบหันหน้ากลับไปหามันทันที เพราะการปล่อยให้มันอยู่ด้านหลังผมนาน ๆ ทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัยเป็นอย่างมาก ผมหลับตาปี๋ พลางโบกไม้โบกมือให้ว่อน สภาพตอนนี้ช่างอเน็จอนาถ ดูไม่ได้แล้วจริง ๆ T__T "กูไม่ใช่พวกแบบนั้น!! มึงอย่ามาชอบกูเลย กูขอโทษ กูคบมึงไม่ได้จริง ๆ" ถึงกับยกมือไหว้กันล่ะทีนี้ หรือจะให้ผมกราบเท้ามันก็ยังไหว ขอแค่ปล่อยผมกลับบ้านเถอะ วันนี้ผมไม่พร้อม T___T "เฮ้ย!! ฟังให้จบสิโน่!!! ผมก็ไม่ใช่พวกแบบนั้นเหมือนกัน!!!" ปุณณ์เขย่าตัวผมจนผมต้องลืมตาขึ้นมาข้างหนึ่ง... อ้าว.... ??? ตกลงผมเข้าใจอะไรผิดอีกล่ะเนี่ย "เข้ามาก่อน แล้วจะอธิบายให้ฟัง" มันลากผมเข้าบ้าน!!!!!!!!!!!!!!!!? แล้วผมจะรอดไหม!!!!!!!!!!!!!!?!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น